W dniach 2020-10-06 do 2020-11-05 w Galerii DAP zaprezentowano wystawę członków Sekcji Malarstwa zrzeszonych w Okręgu Warszawskim Związku Polskich Artystów Plastyków. Na rok 2020 zostały ustalone do wyboru dwa tytuły wystawy: „NAGA PRAWDA” i „OBOK SIEBIE”. Ideą wystawy jest kontynuacją tradycji corocznych międzypokoleniowych przeglądów malarstwa, wolności interpretacji jak i wyboru dzieła przez samego artystę.
Moja praca odnosi się do tematu: Obok siebie…
Prace z cyklu KrajObrazy miejskie odnoszą się do miast, przestrzeni i tego co stanowi o ich charakterze i tożsamości. Krajobrazy miejskie-weduty tak szeroko rozpowszechnione w malarstwie XVII, XVIII i XIX wieku stają się punktem wyjściowym moich prac. Farby olejne zastąpione są flamastrami, ołówkiem, papierem kolorowym i fotografią. XVIII-wieczne miejskie capriccia-”pierwotne kolaże”, w których artyści swobodnie zestawiali ze sobą różne miejsca niekoniecznie istniejące w rzeczywistości obok siebie w miejskiej tkance miasta stały się inspirującym przyczynkiem do powstania niniejszego cyklu. Technika kolażu sensu stricte zapoczątkowana przez Pablo Picassa i Georga Braque’a na początku XX wieku, rozwijana przez wielu artystów m.in. Hannah Höch, Man Raya czy Dorę Maar, Barbarę Krűger, książka artystyczna, ilustracje, dioramy, komiks i XVIII wieczne sylwety wycinane z papieru zanim wynaleziono fotografię stanowią zaplecze inspiracji technologicznej wystawy. Na wystawie „Kraj Obrazy” przedstawiam 16 prac ukazujących miejsca, które odwiedzałam przez dłuższy czas lub w których mieszkałam, m.in. Warszawę, Paryż, Oxford. Część prac stworzona jest na bazie własnych fotografii wykonanych aparatem analogowym łącznie z wywołaniem filmów i poddaniem ich obróbce w ciemni. Drugą część fotografii stanowi fotografia cyfrowa również wykonana przeze mnie. Dla ujednolicenia warstwa fotograficzna prac jest wydrukowana na matowym papierze.
W warstwie treściowej odnoszę się do stereotypowych przedstawień miasta, czasami je powielam a czasami zastępuję je nowymi, niekonwencjonalnymi zestawieniami. Ukazuję też sytuacje, które często można spotkać w tętniących życiem miastach. Czasami cofam się w czasie nawiązując do kolorystyki lub modeli aut krążących po ulicach polskich miast a w szczególności Warszawy w latach 60-tych lub 70 tych. To przeniesienie w czasie zostało zainspirowane zastanymi na ulicach Pragi Południe, na której mieszkam, meblami, starociami, pralkami, fotelami czy pozostawionymi autami lub krążącymi w tych okolicach odrestaurowanymi autobusami pełnych turystów. Na miasto dzięki tej wystawie można spojrzeć z lekkim przymrużeniem oka a prace mają charakter luźnych czasami zabawnych skojarzeń na temat krajOBRAZU miejskiego.
Od kwietnia do października 2018 jedna z marionetek należąca do zespołu Orkiestry wyjechała na Grand Tour po Europie odwiedzając największe europejskie miasta aby zaprosić ludzi na spektakl Orkiestry w ramach Nocy Kultury w Lublinie oraz informować o zespole marionetek. Miasta odwiedzone to m.in.: Wiedeń, Budapeszt, Padwa, Wenecja, Rzym, Asyż, Montecasino, Pompeje, Florencja i wiele innych.
Spektakl marionetek 2018, Warsztaty Kultury, Noc Kultury
W ramach Nocy Kultury 2018 na ulicach lubelskiej starówki rozegrał się marionetkowy spektakl pod kierownictwem Agnieszki Soszyńskiej z udziałem licznego zespołu twórców, min. moim.
Podczas Nocy Kultury 2017 z współzałożonym przez Agnieszkę Soszyńską, Dawida Soszyńskiego oraz mnie „Teatrem Podręcznym” zaprezentowaliśmy nasz pierwszy marionetkowy spektakl „Ruchome obrazy” nawiązujący do fotografii ukazującej dwie dziewczynki wykonanej przez Abrama Zylberberga.
W ramach Spłecznego Laboratorium LSS Residence odbyły się spacery performatywne pt. „Za czym kolejka ta stoi?” w dzielnicy Kalinowszczyzna w Lublinie.
W ramach 22 Festiwalu Konfrontacje Teatralne odbywającego się w dniach 8-15 października 2017 w Lublinie wraz z międzynarodową grupą artystów (Paweł Korbus & Stereo Akt (Polska-Węgry)) otworzyliśmy bezpieczną, twórczą przestrzeń rozmów O miłości.
Wspólnie, w działaniu badaliśmy zróżnicowane spektrum miłosnych afektów, miłość toksyczną, miłość inspirującą, odświeżający flircik, a nawet miłość spełnioną, totalną. Miłość niemożliwą.
My artyści z Polski, Węgier, Turcji i Białorusi zbudowaliśmy tymczasowy zespół, który przy użyciu interdyscyplinarnych narzędzi stworzył nieformalny performans O miłości.
Zbadaliśmy, jakimi słowami, emocjami artykułuje się miłość idealną w mainstreamowej kulturze każdego z uczestników.
Finałowy performans był wynikiem sześciodniowej pracy warsztatowej. Przeprowadziliśmy akcje performatywne w swobodnej atmosferze stworzonej przez gości klubu festiwalowego.W performans party skorzystaliśmy z form sztuk wizualnych, performans art, ruchu, muzyki na żywo, setu DJ-skiego, literatury polskiej i węgierskiej.
Mój udział w projekcie polegał na performatywnym działaniu skupionym na rozmowach z widzami dotyczących ich wyobrażeń o miłości przy jednoczesnym nagrywaniu ich wypowiedzi za pomocą mikrofonu, kompilowaniem ścieżki dźwiękowej przez artystów ze Stereo Akt i stworzenie czegoś na kształt muzycznego poematu o miłości.
Projekt dotyka zjawiska miłości, które jest opisywane we wszystkich świętych księgach świata. Przełożenie sur koranu na hebrajski czy fragmentów Tory na staroruskosłowiański stanowi esencję instalacji umieszczonej w tyglu kultur i religii jakim jest Białystok. Projekt Śmierć miłości… powstał w miejscu, które kiedyś funkcjonowało jako tygiel kultur. polskiej, żydowskiej, muzułmańskiej, katolickiej i prawosławnej. Po dziś dzień echa jej świetności czuć w podskórnej tkance miasta Białystok. Projekt dotyka zjawiska miłości, które jest opisywane we wszystkich świętych księgach świata. Święte księgi czytane w synagogach, meczetach, kościołach katolickich, zborach protestanckich czy cerkwiach prawosławnych trawią dusze wiernych i nie tylko. Czy wystarczająco? Dlaczego pomimo tylu świętych, pięknych słów miłość pomiędzy większościami i mniejszościami gaśnie? A może właśnie dlatego, że większości i mniejszości istnieją. Na te i inne pytania projekt Śmierć miłości… próbuje odpowiedzieć.
Projekt wykonany wspólnie z Małgorzatą Wróbel -Kruczenkow -artystką pochodzącą z Białegostoku.
Projekt fotograficzny zrealizowany w 2009 roku w Los Angeles ukazujący plażę w Santa Monica podczas wakacyjnego weekendu. Amerykańscy weterani z Wietnamu w ramach akcji protestacyjnej co tydzień układali trumny amerykańskich żołnierzy poległych na Bliskim Wschodzie na plaży. Ilość trumien zmieniała się co tydzień ukazując bezsens toczących się walk. Wśród masy krzyży przechadzali się plażowicze.
